Ky libër i dytë i mbretërve (i cili tek Septuaginta, duke numëruar që nga Samueli, quhet i katërti) është një vazhdim i librit të mëparshëm dhe disa mendojnë se do të kishte qenë më mirë të kishte filluar me vargun pesëdhjetenjë të kapitullit të mëparshëm, ku dhe zë fill mbretërimi i Ashaziahut.

Ky libër i dytë i mbretërve (i cili tek Septuaginta, duke numëruar që nga Samueli, quhet i katërti) është një vazhdim i librit të mëparshëm dhe disa mendojnë se do të kishte qenë më mirë të kishte filluar me vargun pesëdhjetenjë të kapitullit të mëparshëm, ku dhe zë fill mbretërimi i Ashaziahut. Libri i parë pati një nisje të shquar, në lavditë e mbretërisë së Izraelit, kur kjo ishte e bashkuar. Ndërsa ky libër ka një përfundim të trishtuar, fillimisht me rrënimin e mbretërive të Izraelit dhe më pas të asaj të Judës, pasi kishin qenë për një kohë të gjatë të ndara në dy pjesë: sepse çdo mbretëri, që përçahet në vetvete, shkon drejt shkatërrimit. Por, ashtu si veprat e fuqishme të Elias, ishin më së shumti lavdia e librit të parë, sidomos nga fundi i tij, po kështu ishin edhe veprat e Eliseut, që prej fillimit të tij. Këta profetë shkëlqyen më tepër se mbretërit e tyre dhe prandaj, për sa kohë që vazhdojnë ata, historia do të flasë për ta. Këtu kemi: I. Elian duke zbritur zjarr nga qielli dhe duke u ngjitur mes zjarrit për në qiell, k. i. dhe ii. II. Eliseun duke bërë shumë mrekulli, si për mbretin ashtu edhe për njerëzit, qofshin izraelitë qofshin të huaj, k. iii.-vii. III. Hazaelin dhe Jehun të vajosur, i pari për ndreqjen e Izraelit, i dyti për shkatërrimin e shtëpisë së Ashabit dhe adhurimin e Baalit, k. viii.-x. IV. Mbretërimin e disa mbretërve të Judës dhe të Izraelit, k. xi.-xvi. V. Robërimin e dhjetë fiseve, k. xvii. VI. Mbretërimin e mirë dhe të lavdishëm të Ezekias, k. xviii.-xx. VII. Mbretërimin e keq të Manasit dhe mbretërimin e mirë të Josias, k. xxi-xxiii. VIII. Shkatërrimin e Jerusalemit nga mbreti i Babilonisë, k. xxiv. dhe xxv. Kjo histori, në shumë prej fragmenteve të saj, konfirmon atë vëzhgim të Salomonit i cili tha se drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.